Po latach, gdy założył już własną rodzinę, jego dom stał się poważną placówką kulturalną i narodową wśród Polaków żyjących w ówczesnym powiecie reszelskim. Walczył w pierwszych dnia Powstania Wielkopolskiego, po czym przedostał się do Warszawy i wstąpił w szeregi Wojska Polskiego.
Po rocznej służbie Floriana Kaję skierowano do pracy w wydziale propagandy. Organizował wiece, rozwoził ulotki, prowadził prace agitacyjne i propagujące polskość na Warmii. Po przegranym plebiscycie na Warmii i Mazurach rodzina Kajów, szykanowana przez Niemców, opuściła Warmię i udała się do Bydgoszczy. W tym mieście Kaja ukończył piątą klasę w Seminarium Nauczycielskim i złożył egzamin dojrzałości 16.12.1920 r. Uznano go za „dojrzałego do pełnienia obowiązków tymczasowego nauczyciela w szkołach powszechnych”.
01.01.1921 r. został nauczycielem w szkole powszechnej w Nowej Wsi Ujskiej w powiecie chodzieskim i pracował tam do końca kwietnia 1922 r. Przyczynił się do spolonizowania tej mocno zniemczonej wsi.
01.05.1922 r. objął kierownictwo 4-klasowej szkoły powszechnej w Morzewie, także w powiecie chodzieskim. Kierownikiem tej szkoły pozostał do 30.11.1923 r. W Morzewie zorganizował Stowarzyszenie Młodzieży i kursy oświatowe dla młodzieży pozaszkolnej, na których prowadził wykłady. 17.10.1923 r. zdał drugi (praktyczny) egzamin nauczycielski.
01.12.1923 r Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego powołało Kaję do pełnienia obowiązków nauczyciela w szkole ćwiczeń w Państwowym Seminarium Nauczycielskim (od 1938 r. Państwowe Liceum Pedagogiczne) w Bydgoszczy i wystąpił z wnioskiem do Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.
Był wzorowym nauczycielem i doskonałym wychowawcą.
W październiku 1939 r. hitlerowcy aresztowali Floriana Kaję oraz jego brata Leona i uwięzili w Tymczasowym Obozie dla Internowanych. Dnia 1 listopada wraz z grupą nauczycieli, bracia zostali zamordowani w Dolinie Śmierci w Fordonie. Obecnie zwłoki spoczywają na Cmentarzu Bohaterów na Wzgórzu Wolności.
